دفاع در قبال دعوی مزاحمت ناشی از سر و صدا چگونه است؟
در مواردی ممکن است خوانده در جریان دعوایی قرار داشته باشید که خواسته آن، رفع مزاحمت بواسطه سر و صدای زیاد و یا رفت و آمدهای متکثر و نامتعارف باشد؛ بدین ترتیب که خواهان مدعی است که در ساختمان محل اقامت وی بواسطه تمرین موسیقی ویا برگزاری مهمانی های متعدد و یا داشتن حیوان خانگی که سر و صدا می کند، مزاحم وی بوده و درخواست رفع مزاحمت کرده باشد.
برای دفاع از در قبال چنین دعوایی که اشتهار به دعوی مزاحمت دارد؛ باید به مقررات مربوط به این امر در قانون آئین دادرسی توجه ویژه ای به خرج داد.
ماده 160 قانون آئین دادرسی مدنی در تعریف دعوی مزاحمت مقرر داشته: «دعوای مزاحمت عبارت است از:
دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون این که مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد.»
بدین ترتیب برای موفقیت در چنین دعوایی باید بر مبنای مقررات ماده مرقوم، نسبت به تدارک دفاعی مؤثر به شرح آتی اقدام کرد.
به خاطر داشته باشیم که دعوی مزاحمت تمرکز بر موضوع تصرف دارد نه چیز دیگر ولذا محور دفاعیات می بایست حول همین محور باشد.
دفاعی که در یک چنین دعوایی تدارک خواهیم دید می تواند به شرح ذیل باشد:
"نظر به تعریف دعوی مزاحمت در ماده 160 قانون آئین دادرسی مدنی، آنچه از مصادیق دعوی مزاحمت محسوب می شود، مزاحمت هایی است که باعث ایجاد اختلال در تصرفات متصرف گردد و به تعبیری دیگر، مزاحمت مدنی آن است که فردی نسبت به متصرفات شخص ثالثی ایجاد مزاحمت نماید و مقصود از مزاحمت در این معنی، مزاحمت در خصوص کمیت و کیفیت تصرفات متصرف قانونی است و نه مزاحمت به معنی عرفی و در اصطلاح عامه، لذا نمی توان در مانحن فیه، ایجاد سر و صدا و رفت و آمدهای متکثر و داشتن مهمان و استفاده از آلات موسیقی را که مزاحمتی در تصرفات متصرف ایجاد نمی کند از مصادیق ماده ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی دانست وبر چنین دعوایی، اصولاً عنوان دعوای مزاحمت صادق نیست؛ از این رو استدعای رسیدگی و صدور حکم به بطلان دعوی خواهان را دارم."
این دفاع نتایج مطلوبی برای شما در پی خواهد داشت.
به قلم وکیل سیدمهدی حجتی وکیل پایه یک دادگستری
روابط عمومی گروه وکلای نستوه