اعاده دادرسی در امور کیفری با ادعای کذب بودن شهادت شهود بدین شرح می باشد:

در مواردی ممکن است که قصد اعاده دادرسی از حکم قطعی صادره علیه خود را به واسطه کذب بودن شهادت شهود داشته باشید که یا تمسک به شهادت ایشان، رأی محکومیت شما صادر گردیده است.

در این موارد حتی ممکن است که شاهد یا شهود مربوطه، ضمن اقرار نامه ای رسمی، بر نادرستی اقرار خویش در پرونده اقرار کرده و یا شهود دیگری در دسترس قرار گیرند که اظهارات ایشان در تعارض با اظهارات شهود تعرفه شده در پرونده بوده و مثبت کذب بودن شهادت شهود شاکی باشد.

اشتباهی که ممکن است شخص مستدعی اعاده دادرسی در مقام درخواست تقدیمی خویش به دیوان عالی کشور مرتکب شود آن است که به استناد اقرار نامه رسمی شهود سابق و یا استشهادیه جدیدی که مثبت کذب بودن شهادت شهود و یا هر دلیل دیگری که مثبت بی اعتباری گواهی گواهان شاکی پرونده است، مبادرت به درخواست اعاده دادرسی از شعب دیوان عالی کشور نماید.

چنین درخواستی نتیجه ای جز رد درخواست اعاده دادرسی ندارد؛ زیرا اعاده دادرسی در این زمینه نیاز به مقدمه لازمی دارد که بدون آن، اعاده دادرسی، عملاً نتیجه ای در پی ندارد.

بنابراین یک وکیل حرفه ای میداند که درخواست اعاده دادرسی به استناد کذب بودن شهادت شهود، بدواً ملازمه با طرح دعوی کیفری به طرفیت گواهان و صدور حکم محکومیت قطعی ایشان، به اتهام شهادت کذب دارد و مادامی که از ناحیه مراجع ذی صلاح کیفری، حکم محکومیت کیفری شهود به اتهام شهادت کذب صادر نشده باشد، اعاده دادرسی از این جهت پذیرفته نمی شود.

رأی وحدت رویه شماره  ٣٧٠٠ مورخ  ١٣٣٧/٧/٦هیأت عمومی دیوان عالی کشور در این زمینه حاکی است:
" همانطوری که شعبه هشتم دیوانعالی  کشوردر رای خود استدلال نموده درمورد استدعای تجویز اعاده محا کمه، شرط شمول امر به شق 4 ماده 466 قانون آیین دادرسی  کیفری به عنوان  کذب شهادت شهودی  که گواهی آنان مبنای حکم بوده است؛ ثبوت  کذب گواهی گواهان در دادگاه  کیفری به موجب حکم قطعی می باشد..."
به قلم وکیل سیدمهدی حجتی وکیل پایه یک دادگستری



روابط عمومی گروه وکلای نستوه