محاربه:
محاربه به مفهوم نزاع و جنگیدن با هر وسیله ای که عرفاً سلاح و سیله نزاع تلقی شود می باشد.

محاربه در اصطلاح حقوقی عبارت است از اینکه هرگاه شخصی به قصد جان، مال، ناموس مردم و یا ارعاب آنها سلاح بکشد و موجب سلب امنیت و ناامنی در محیط گردد.
نکته- هرگاه شخصی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص سلاح بکشد عمل او جنبه عمومی نداشته و محارب محسوب نمی شود.

راه های ثبوت جرم محاربه عبارتند از:
1- اقرار
2- شهادت

1- اقرار:
جرم محاربه با یک بار اقرار ثابت می شود و اقرار کننده می بایست بالغ، عاقل و اقرار او با قصد و اختیار باشد.

2- شهادت:
جرم محاربه با شهادت 2 مرد عادل در محکمه ثابت می گردد.

مجازات جرم محاربه:
مجازات محاربه یکی از 4 موردی که در ذیل بدان اشاره می گردد می باشد که انتخاب هر یک از این امور 4 گانه به اختیار قاضی واگذار شده است.
1- اعدام
2- صلب
3- قطع دست راست و پای چپ
4- نفی بلد «تبعید»

نکته 1- محارب می بایست در تبعید تحت مراقبت قرار گیرد و با دیگران معاشرت و مراوده و نیز رفت و آمدی نداشته باشد.
نکته 2- هرگاه محارب بعد از دستگیری توبه نماید مدت نفی بلد کمتر از 1 سال نخواهد بود و چنانچه محارب توبه نکند همچنان در تبعید باقی خواهد ماند.
نکته 3- برای تحقق جرم محاربه دست بردن به سلاح و سلب امنیت عمومی ضروری می باشد.
نکته 4- جرم محاربه از جمله جرایم مقید به نتیجه است.

برای داشتن یک وکیل پایه یک دادگستری متخصص در امور وکالتی هم اکنون با ما در تماس باشید.

روابط عمومی گروه وکلای رسمی