شیوه صحیح طرح دعوی «وضع ید» از ناحیه مالک ملک مشاعی بدین شرح است:

در مواردی ممکن است افراد با در دست داشتن سند مالکیت مشاعی، عنوان می دارند که در ملک مشاعی وی، احدی از شرکا تصرف کرده و اجازه تصرف و انتفاع از آن ملک را به وی نمی دهد.
اگر خواهان خلع ید مشاعی نبوده و اصرار بر آن داشته باشید که در ملک مشاعی مربوطه متصرف و منتفع شوید؛ قاعدتاً باید به جای طرح دعوی خلع ید بر مبنای مقررات ماده 43 قانون اجرای احکام مدنی که نتیجه آن خلع ید از کل مال مشاع و عدم تحویل مال موضوع خلع ید به شرکا تا زمان رفع اختلاف است؛ مبادرت به طرع دعوی وضع ید نمایید.

توجه داشته باشید که برای طرع دعوی وضع ید، باید از تعداد مالکین مشاع اطلاع دقیق داشته باشید؛ اگر مال مشاع صرفاً مشترک میان شما و متصرف است، تبعاً دعوی باید صرفاً به طرفیت همان فرد مطرح شود لیکن اگر ملک موضوع دعوی، مالکین مشاعی دیگری نیز داشته باشد، ایشان نیز باید طرف دعوی وضع ید قرار گیرند هرچند که تصرفی در ملک موضوع دعوی نداشته باشند.

علت این امر آن است که حق مالکیت هریک از شرکا در مال مشاع منتشر در همه اجزاء مال و مخلوط با حقوق سایر شرکاء می‌ باشد؛ از این رو نمی توان حق استفاده و انتفاع  از مال مشاع را بدون اذن سایر مالکین مشاعی، به شریک دیگر داد؛ چرا که نتیجه دعوی وضع ید مسلط نمودن خواهان بر مال مشاع و مداخله در حقوق سایر مالکینی است که طرف دعوی قرار نگرفته اند و به موجب ماده 581 و 582 و 584 قانون مدنی، تصرفات شریک در ملک مشاعی بدون اذن سایر شرکا وجاهت قانونی نداشته و دادگاه هم در صورتی به‌ عنوان قائم مقام دیگر شرکا حق صدور تجویز تصرفات را دارد که ایشان نیز طرف دعوی قرار گرفته باشند.

با همین استدلال و در مقام وکیل خوانده دعوی وضع ید، می توان مستدعی رد عوایی شد که خواهان آن، بدون آنکه همه مالکین مشاع را طرف دعوی قرار داده باشد، صرفاً دعوی را به طرفیت موکل ما به عنوان متصرف مطرح نموده است.

روابط عمومی گروه وکلای رسمی